Το παραπάνω γεγονός πλέον επιβάλλεται από τις ίδιες τις συνθήκες, την εξέλιξη και το επίπεδο του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Για παράδειγμα, δεν γίνετε ένας τερματοφύλακας να κάνει καριέρα στο υψηλό επίπεδο αν δεν έχει ύψος τουλάχιστον 1,85. Όπως επίσης, δεν γίνεται ένα σύγχρονο δεξί μπακ να μην έχει άριστη φυσική κατάσταση και τρεξίματα. Είναι οι κανόνες και η εξέλιξη του ανθρώπινου είδους, όπως η αύξηση του μ.ο του ύψους για παράδειγμα, που επιβάλλουν τα παραπάνω δεδομένα. Αυτά έχουν σαν αποτέλεσμα οι ασκήσεις προπόνησης αλλά και γενικότερα η ανάπτυξη και η εξέλιξη των νέων σε ηλικία ποδοσφαιριστών να βασίζεται κατά κύριο λόγο στην ενδυνάμωση και ανάπτυξη των σωματικών δυνατοτήτων.
Είναι όμως αυτός ο κανόνας; Υπάρχουν εξαιρέσεις; Τι γίνετε με ποδοσφαιριστές όπως ο «χοντρός» Ρονάλντο, ο κοντός Μέσι, ο ασθματικός Σκόουλς, ο «κουτσός» Ρεδόνδο και ο εμβληματικός Πίρλο; Και όλα αυτά είναι ορισμένες μόνο περιπτώσεις ποδοσφαιριστών που θριάμβευσαν σε κορυφαίο επίπεδο. Υπήρξαν και άλλοι παλαιότερα, όπως θα υπάρξουν και στο μέλλον οι οποίοι δεν θα βασίζονται στα σωματικά τους προσόντα, αλλά στην εκμετάλλευση των νοητικών τους δυνατοτήτων, αποδεικνύοντας έτσι πως το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο μυς αλλά και μυαλό. Μάλιστα, το δεύτερο ίσως είναι και σημαντικότερο, αφού η χρήση του από κάποιον που έχει και τα σωματικά να ανταποκριθεί στο υψηλότερο επίπεδο, τον βοηθάει να κουράζεται λιγότερο.
Το μυαλό κάνει την διαφορά
Την τελευταία δεκαετία στην Ευρώπη, έχει αναπτυχθεί μια νέα μέθοδος ανάπτυξης των ταλέντων στις μεγάλες ποδοσφαιρικές ακαδημίες. Αυτή βασίζεται στην αντίληψη της μάθησης με κέντρο τη νόηση. Την μέθοδο αυτή έφερε στο προσκήνιο ένας Βέλγος προπονητής, ο Michel Bruyninckx. Ο Bruyninckx μαθαίνει τα νέα παιδιά να χρησιμοποιούν το μυαλό τους για να αποκτήσουν ή να βελτιώσουν διάφορες ικανότητες και δεξιότητες που δεν γνώριζαν ότι είχαν ή παρέμεναν αδρανής. Πώς για παράδειγμα να χρησιμοποιούν εξίσου και τα 2 τους πόδια, να αυξήσουν την ταχύτητά τους ή την απόκρισή τους, ακόμα και την αντίληψη του χώρου. Η μέθοδός του θεωρείται τόσο πετυχημένη, που πάρα πολλές ακαδημίες από τα μεγαλύτερα πρωταθλήματα της Ευρώπης, την έχουν υιοθετήσει.
Μάλιστα, ο ίδιος ο Bruyninckx εκτιμά πως ένα 25% των νεαρών που παρακολουθούν το πρόγραμμα, γίνονται αργότερα επαγγελματίες. Υποστηρίζει πως πρέπει να σταματήσουμε να θεωρούμε το ποδόσφαιρο μόνο ως σωματική άσκηση και πως η τελειοποίηση από άποψη δεξιοτήτων θα έρθει όταν καταλάβουμε καλύτερα το νοητικό κομμάτι της εξέλιξης ενός παίκτη.
Το παραπάνω πρόγραμμα του Bruyninckx οφείλει πάρα πολλά στον πρωτοπόρο για την εποχή του καθηγητή Wolfgang Schoellhorn. Ο Schoellhorn, ειδικός στην ανθρώπινη κινησιολογία, ανέπτυξε μια διαφορετική μαθησιακή διαδικασία, κατά την οποία οι παίκτες ενθαρρύνονται στο να μην σκέφτονται τι πήγε στραβά όταν κάνουν ένα λάθος. Ανάμεσα στις ομάδες που υιοθέτησαν τις προπονητικές ασκήσεις του ήταν και η Barcelona, η ομάδα που βλέπουμε τα τελευταία χρόνια να σαρώνει τους τίτλους σε Ισπανία και Ευρώπη. Η τακτική διδάσκεται μόνο μέσω βίντεο, ενώ οι ποδοσφαιριστές καλούνται σε μικρό χώρο, όπως για παράδειγμα 11 εναντίον 11 σε μισό ποδοσφαιρικό γήπεδο, να αναλάβουν την ευθύνη της κίνησής τους, προσπαθώντας να ανακαλύψουν κενού χώρους, βρίσκοντας έτσι την καλύτερη λύση.
Η παραπάνω μέθοδος αποτελεί μια ολόκληρη φιλοσοφία γύρω από το ποδόσφαιρο και την ανάπτυξή του με την χρήση του μυαλού. Δείχνει πως το κέντρο είναι η νόηση. Πολλές ομάδες πλέον, κυρίως γερμανικές, χρησιμοποιούν την παραπάνω μέθοδο. Ίσως η χρήση της, ακόμα και σε επίπεδο αντιγραφής και όχι δημιουργίας νέων βάσεων, να βοηθούσε την ποιοτική αναβάθμιση τόσο των Ελλήνων ποδοσφαιριστών αλλά και του ελληνικού ποδοσφαίρου γενικότερα.
πηγη : overlap.gr