Ο Γληόρης της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ

Σήμερα στην Ιερά Μονή της Παναγίας του Μαχαιρά θε τελεστεί το ετήσιο μνημόσυνο του ήρωα του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα 1955 – ‘59 και υπαρχηγού της ΕΟΚΑ, Γρηγόρη Αυξεντίου, ο οποίος στις 3 Μαρτίου 1957 θυσιάστηκε για την ελευθερία της Κύπρου από τον βρετανικό αποικιοκρατικό ζυγό.

Ο ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ και η ΑΝΟΡΘΩΣΗ ...

Ένας πιστός, λάτρης, μπορώ να πω, οπαδός της Ανόρθωσης, ήταν ο Γρηγόρης Αυξεντίου, ο γνωστός ανά το πανελλήνιο υπαρχηγός της ΕΟΚΑ, του 1955-59. Η σχέση του με την Ανόρθωση είχε να κάνει με την πόλη της Αμμοχώστου και το Ελληνικό Γυμνάσιο Αμμοχώστου ( ΕΓΑ ) στο οποίο έκανε τις γυμνασιακές του σπουδές. Ήταν ίσως από τους πρώτους Λυσιώτες νέους που είχε την ευκαιρία να φοιτήσει σε ανώτερο σχολείο εκείνη την εποχή.

Η αγάπη του για το ποδόσφαιρο και γενικά για τον αθλητισμό και η κοινωνικότητα του τον συνέδεσε πέραν της μαθητικής ομάδας και τους αθλητικούς παράγοντες της πόλης με αποτέλεσμα να κινείται με άνεση σε αυτούς τους κύκλους, οργανώνοντας και συμμετέχοντας , από μικρής ηλικίας, σε ποδοσφαιρικές συναντήσεις στο σχολικό μικρόκοσμο της εποχής και στο χωριό του, τη Λύση.

Ο δημοσιογράφος Ανδρέας Καουρής, στο βιβλίο του << Γρηγόρης Αυξεντίου >> στην σελίδα 135 αναφέρεται στον Γρηγόρη και τον ερωτά του για το ποδόσφαιρο ως εξής:

<< Το Ποδόσφαιρο ήταν ένας από τους μεγάλους έρωτες του Γρηγόρη.Από το δημοτικό τον βλέπαμε στα διαλείμματα να οργανώνει την ομάδα και να παίζει με τους συμμαθητές του ποδόσφαιρο , έστω και για μερικά λεπτά ακόμα με μια ρούχινη μπάλα. Στο γυμνάσιο το μεράκι του για το ποδόσφαιρο γίνεται ακόμη μεγαλύτερο. Οργανώνει ο ίδιος ποδοσφαιρικές συναντήσεις και όταν γνωρίζει, και γίνονται πρώτοι φίλοι με τον Αντώνη Παπαδόπουλο – ποδοσφαιρικό και αθλητικό ταλέντο της εποχής – το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο ένας έρωτας.Του γίνεται πάθος.

Η αδυναμία του για τον Αντώνη και το ποδόσφαιρο τον κάνουν να τρέξει ξοπίσω την Ανόρθωση Αμμοχώστου, για να παρακολουθήσει τον φίλο και την ομάδα του. Μέχρι και αποβολή δέχτηκε στο σχολείο γιατί συνόδευσε την Ανόρθωση στην Λευκωσία, και μετά την νίκη μαζί με την υπόλοιπη ομάδα πήγαν σε κέντρο να διασκεδάσουν και όχι μόνο αυτό. Οι άλλοι φίλοι του τον θυμούνται – όχι λίγες φορές – να πετάγεται από τα κιγκλιδώματα και εισέρχεται ασυγκράτητος στο γήπεδο, προκειμένου να προστατεύσει τον Αντώνη που κινδύνευε.

Μετά από ένα αγώνα της Ανόρθωσης που συνοδεύτηκε από επεισόδια διηγόταν  σε φίλους του στη Λύση, τα γεγονότα ως εξής:<< Όταν είδα ότι κινδύνευε ο Αντώνης , πήδηξα πάνω από το κιγκλίδωμα και βρέθηκα μεταξύ των εμπλεκομένων.Έφαγα κάμποσες σφαλιάρες αλλά γλίτωσα τον Αντώνη >>.

Σε μια άλλη περίπτωση, όταν καθυστερημένα, λόγω άλλης απασχόλησης, έτρεχε μόνος, με το λεωφορείο του από την Λύση στη Λευκωσία, για να παρακολουθήσει αγώνα της Ανόρθωσης, περνώντας από το χωριό Βατυλή προσπάθησαν άλλοι οπαδοί της Ανόρθωσης να τον σταματήσουν, για να τους πάρει μαζί του.Χωρίς να ελαττώσει καθόλου την ταχύτητα του έβγαλε το κεφάλι του από το παράθυρο του αυτοκινήτου του και τους φώναξε << τόπον έχω, χρόνο δεν έχω >> και έφυγε τρέχοντας για το γήπεδο.

Πολλά τέτοια παραδείγματα αφοσίωσης και αγάπης προς την Ανόρθωση και τον Αντώνη Παπαδόπουλο αναφέρονται από φίλους και συνεργάτες του Γρηγόρη Αυξεντίου. Παραδείγματα που δίδουν το μέγεθος της γοητείας αυτού του ωραίου αθλήματος, που η Ανόρθωση, ως ομάδα ποδοσφαίρου, πρόσφερε τότε, αλλά και σήμερα, στη νεολαία της πόλης και επαρχίας μας.

 Γεώργιος Σ. Ξυστουρής  
(anorthosis.com)