Το 2-2 με τον Ακρίτα στο «Αντώνης Παπαδόπουλος» ήρθε να επιβεβαιώσει ότι η Ανόρθωση έχει εγκλωβιστεί σε έναν φαύλο κύκλο.
Τα ίδια προβλήματα επαναλαμβάνονται, ασταθής άμυνα, δεχόμαστε εύκολα τέρματα με τους τερματοφύλακες να μην είναι άμοιροι ευθυνών, μια γενικότερη νευρικότητα ακόμα και αν είμαστε εμείς μπροστά στο σκορ. Παρά την πρόθεση για αντίδραση η ομάδα ακόμα τουλάχιστον δεν έχει τον τρόπο να κλειδώνει τα παιχνίδια ακόμα και όταν αυτά γέρνουν υπέρ της.
Πέρα από τα αγωνιστικά προβλήματα, υπάρχει και το ψυχολογικό. Η ομάδα μπαίνει στο γήπεδο με το βάρος της πίεσης. Κάθε λάθος μοιάζει να μετράει διπλά. Δεν λείπει η διάθεση λείπει η βεβαιότητα, η πειθαρχία και η ηγετική παρουσία που θα κρατήσει την ομάδα όρθια όταν τα πράγματα ζορίσουν.
Τα επόμενα παιχνίδια είναι πλέον κάτι περισσότερο από κομβικά ειδικά αν σταθεί κανείς στην ποιότητα αλλά και τους αντιπάλους. Η Ανόρθωση χρειάζεται άμεσα αποτελέσματα, σταθερότητα στο αμυντικό κομμάτι και καθαρό πλάνο στο γήπεδο, αλλιώς η σεζόν θα ξεφύγει πριν καν φτάσουμε στη μέση της. Η αγωνιστική κρίση είναι ήδη εδώ και το ζήτημα πλέον είναι αν και ποτέ θα βγουμε από όλο αυτό.