Ανορθωση :"Το πνεύμα του Αντώνη Παπαδόπουλου θα καμαρώνει από ψηλά τη μεγάλη του αγάπη"

 
Η Ανόρθωση εξέδωσε ανακοίνωση μεσο της επισημης σελιδας της για τα 31 χρόνια από το θανατο του Αντώνη Παπαδόπουλου.


Αναλυτικά η αναλοινωση :


"Τριάντα ένα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από το θάνατο του αείμνηστου Αντώνη Παπαδόπουλου, ενός ανθρώπου που αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη μεγάλη αγαπημένη του ΑΝΟΡΘΩΣΗ.

Κυριακή 2 Αυγούστου 1981, ο Αντώνης Παπαδόπουλος «έφυγε» από τη ζωή μετά από ξαφνικό καρδιακό επεισόδιο, στα 52 του χρόνια, αφήνοντας πίσω του μεγάλο πλήγμα αλλά συνάμα και μεγάλη παρακαταθήκη, τη μεγάλη του προσφορά στον Κυπριακό Αθλητισμό.

Ο Αντώνης Παπαδόπουλος γεννήθηκε στο Βαρώσι στις 26 Μαΐου 1929. Η παιδική του όμως ζωή διαδραματίστηκε σ’ ένα προάστιο της πόλης, στον Άγιο Μέμνονα. Εκεί ιερουργούσε ο πατέρας του ο παπα-Κωνσταντίνος Καούλας, εκεί έμενε η οικογένεια του, εκεί ανέπτυσσε όλη τη δραστηριότητα του το αεικίνητο παπαδοπαίδι. Η πρώτη επίσημη εμφάνιση του σαν αθλητής ήταν στους 32ους Παγκύπριους Σγώνες Στίβου που έγιναν στο στάδιο του Βαρωσιού από τις 17 μέχρι τις 20 Απριλίου 1947.

Το Φθινόπωρο του 1950 μπήκε στην Εθνική Ακαδημία Σωματικής Αγωγής και στους Πανελλήνιους του 1953 που έγιναν στην Αλεξανδρούπολη, ο Παπαδόπουλος ήταν ο σημαιοφόρος και αρχηγός της ομάδας της Α.Ε.Κ.

Την περίοδο 1954-1955 ήταν ο αρχηγός της ποδοσφαιρικής μας ομάδας στην οποία πρόσφερε αφιλοκερδώς πολλές υπηρεσίες. Ως ποδοσφαιριστής ήταν βιρτουόζος της μπάλας, ενώ και ως προπονητής έγραψε ένδοξες σελίδες στην μεγάλη ιστορία της «Μεγάλης Κυρίας». Στο πλάι του, από τα παιδικά του χρόνια, ήταν ο μεγάλος ήρωας και μεταθανάτια Επίτιμος Πρόεδρος της Ανορθώσεως, ο Γρηγόρης Αυξεντίου. Μαζί έπαιζαν στην ομάδα του Γυμνασίου Αμμοχώστου και μαζί βρίσκονταν σε όλα τα παιχνίδια της ομάδας μας, ο ένας ως αθλητής και ο άλλος ως φίλαθλος. Μαζί φυσικά πολέμησαν και στον Εθνικοαπελευθερωτικό μας αγώνα 1955-59.

Τον Ιανουάριο του 1955 μυήθηκε στην ΕΟΚΑ κι εντάχθηκε στους κόλπους της Οργάνωσης με το ψευδώνυμο «Άγρας». Στις 23 Δεκεμβρίου 1955 βρετανοί στρατιώτες επέδρασαν στο οίκημα της «Ανόρθωσις» με κατάλογο ονομάτων στο χέρι. Φεύγοντας πήραν μαζί τους τον Αντώνη Παπαδόπουλο, τον Παύλο Παυλάκη (μετέπειτα Πρόεδρο της Ανόρθωσης) και μερικούς άλλους αγωνιστές. Στις 17 Ιανουαρίου 1956 ο Παπαδόπουλος κατέληξε στα κρατητήρια Κοκκινοτριμιθιάς. Στις 8 Σεπτεμβρίου 1956 απέδρασε και ανέβηκε στα βουνά ως αντάρτης. Στις 3 Μαρτίου 1957 ήταν η πιο οδυνηρή στιγμή της ζωής του, έξω από το  κρησφύγετο του Μαχαιρά. Ο Αντώνης ήταν μαζί με τον Αυξεντίου στο κρησφύγετο. Ο Σταυραετός τον διέταξε όπως και τους άλλους συναγωνιστές να βγουν έξω, συνελήφθηκαν και μεταφέρθηκαν στα μπουντρούμια της Αμμοχώστου, αφού είχαν ήδη γίνει μάρτυρες της ηρωικής θυσίας του Αυξεντίου.

Μετά το τέλος του αγώνα της ΕΟΚΑ ο Αντώνης Παπαδόπουλος συνέχισε την αθλητική και εκπαιδευτική του δράση και στις 8 Απριλίου 1969 ο Αντώνης Παπαδόπουλος διορίστηκε Προϊστάμενος Σωματικής Αγωγής.

Μετά την τραγωδία του 1974 και μέσα στη γενικότερη προσπάθεια για ανασυγκρότηση των ερειπίων, ο Αντώνης Παπαδόπουλος έγινε ο Απόστολος της Αθλητικής Ιδέας στην Κύπρο.

Το απόγευμα της Κυριακής 2 Αυγούστου 1981 και ενώ βρισκόταν με τον αδελφικό του φίλο Παύλο Παυλάκη και το γιό του ένιωσε ξαφνική αδιαθεσία. Λίγο αργότερα οι κτύποι της μεγάλης καρδιάς του σταμάτησαν  να χτυπούν για πάντα.

Η Ανόρθωσις Αμμοχώστου δεν ξεχνά τον άνθρωπο, τον αγωνιστή, τον αθλητή Αντώνη Παπαδόπουλο και τιμά τη μνήμη του. Οι σημαίες της προσωρινής έδρας μας, που φέρει το όνομα του αείμνηστου Αντώνη Παπαδόπουλου θα κυματίσουν μεσίστιες καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, απονέμοντας έτσι φόρο τιμής στον μεγάλο δάσκαλο.

Σήμερα, ημέρα Ευρωπαϊκού αγώνα για την ομάδα μας, το πνεύμα του Αντώνη Παπαδόπουλου θα καμαρώνει από ψηλά τη μεγάλη του αγάπη. Αιωνία του η μνήμη".