Με άποψη : Ας μιλήσουμε για την Μπαρτσελόνα

Η διοίκηση που συνεχίζει να αφήνει τα πάντα στη μοίρα τους, το εξιλαστήριο θύμα που βρέθηκε στο πρόσωπο του Τάτα Μαρτίνο, τα λάθη του παρελθόντος, το κακό ρόστερ και τα αυγά που πρέπει να σπάσουν. Ο Football Philosopher γράφει για την Μπαρτσελόνα χωρίς να έχει υποστεί σοκ από τις δύο σερί ήττες τους.


ΣΟΚ! Η Barcelona έχασε δύο σερί αγώνες! Κρίση στην ομάδα της Βαρκελώνης! Βγάζουν μάτι η απουσία του Messi και η έλλειψη τρεξιμάτων. Τραγικός ο Martino, δεν ξέρει τι του γίνεται, δεν καταλαβαίνει που βρίσκεται, γκρεμίζει τα πάντα! Και τρεις λαλούν και δυο χορεύουν λέω εγώ. Παρόμοια εφετζίδικα πράγματα διαβάζω κι ακούω εδώ και 3 χρόνια.

Αν κάποιος περίμενε φέτος να δει την Barcelona να πετάει, να παρασέρνει τα πάντα στο πέρασμά της και να κάνει εμφανίσεις που έκανε πριν 2,3 και 4 χρόνια πιθανότατα είναι κατάλληλος για να αναλάβει (διοικητικό) πόστο στην ομάδα. Τώρα βέβαια θα μου πείτε ακόμα και παίκτες της ομάδας έλεγαν και λένε πως πέρυσι δεν υπήρχε κάποιο μεγάλο πρόβλημα, απλά δεν ήταν μαζί τους οι συγκυρίες. Ε, εντάξει αν τα αφεντικά σου τα βλέπουν όλα αγγελικά πλασμένα, κάπου χάνεσαι κι εσύ. Αν έχεις φτάσει και στα όριά σου τα τελευταία χρόνια, θολώνεις λίγο. Αν είσαι τόσο καιρό στον θρόνο, νιώθεις ανίκητος.

Στο κάτω-κάτω δική σου δουλειά είναι να παίζεις ποδόσφαιρο, όχι να παίρνεις αποφάσεις και να χτίζεις ομάδες. Άλλοι είναι αυτοί που πρέπει να τα κάνουν αυτά και να σε βοηθάνε.

Κρίση; Εδώ και χρόνια

Τι έλεγα; Α ναι. Δε χρειάζεται να τα λέμε συνέχεια. Η Barcelona την τελευταία 3ετία δεν κάνει βήματα προς τα πάνω. Στην καλύτερη παραμένει στάσιμη, στη χειρότερη κατεβαίνει επίπεδα. Αλλά κάποιοι συνεχίζουν να τη βλέπουν λες και είναι η ίδια ομάδα, που κάποτε ήταν κυρίαρχη. Παραμένει καλή. Πολύ καλή, αλλά γήινη. Και όσο περνάει ο καιρός αποκτάει περισσότερα προβλήματα. Όχι απαραίτητα καινούρια. Απλά παραμένουν άλυτα καιρό και έχουν διογκωθεί. Τα λάθη δεν είναι χθεσινά, της τελευταίας εβδομάδας, του προηγούμενου μήνα, της φετινής σεζόν ή της περσινής.

Τα λάθη ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 2010. Δεν ήταν πολλά τότε και η ομάδα είχε πιάσει το peak της, οπότε τα παραβλέψαμε. Μετά όμως άρχισε να χάνεται η μπάλα. Και φτάσαμε φέτος, το ρόστερ της ομάδας να είναι, εχμ… βασικά αυτό που ήταν την περίοδο 2011-2012. Εντάξει χωρίς Villa, Keita, Abidal, Thiago και με Neymar, Song, Alba. Δηλαδή πριν 2 χρόνια χρειαζόταν 1 στόπερ, τώρα χρειάζονται 2 και στα αριστερά (και) διαφορετικός παίκτης από τον Alba. Και τι άλλο ακόμη; Α ναι. Τότε θα έλεγε κανείς πως υπάρχει μια διάδοχη κατάσταση για το κέντρο, τώρα υπάρχουν αμφιβολίες για τις βασικές λύσεις.

Τότε (ίσως) χρειαζόταν ένας ακόμα επιθετικός, τώρα χρειάζεται σίγουρα ένας επιθετικός. Υπέροχα! Σας έχω κι άλλο. Τότε βασικοί παίκτες της ομάδας είχαν από καμιά 100αριά ματς λιγότερα. Τότε υπήρχαν θεματάκια νοοτροπίας, τώρα μάλλον υπάρχουν ακόμα περισσότερα. Τότε γινόταν μια προσπάθεια εξέλιξης κι επιχειρούνταν κάποιες αλλαγές. Τώρα γίνεται το ίδιο από την αρχή, πιο άτσαλα και με χειρότερη ομάδα. Οπότε ναι, σίγουρα, ό,τι πείτε. ΚΡΙΣΗ! ΣΟΚ! Η Barca έχασε δύο ματς! Απίστευτο! Δεν το περίμενε κανείς! Ο Tata κάνει τη μια πατάτα μετά την άλλη! Δεν παίζουμε έτσι στην Barcelona κύριε Martino!

Στην πυρά ο Martino!

Και προφανώς είναι ο βασικότατος υπεύθυνος ο Αργεντινός. Εννοείται, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για αυτό. Δηλαδή εντάξει, έρχεται στο τέλος Ιουλίου, βρίσκει ένα προβληματικό ρόστερ, βρίσκει ανθρώπους που είναι σε κακή ψυχολογική, σωματική, και πνευματική κατάσταση, έναν σύλλογο που έχει χάσει την κατεύθυνσή του, ουσιαστικά δεν κάνει προετοιμασία και τολμάει να παρουσιάζει αυτή την ομάδα; Επιτρέπεται να έχει πάρει ήδη έναν τίτλο, να έχει νικήσει τη Real και να είναι στην πρώτη θέση της Primera; Ντροπή σου κύριε Martino. Πού είναι τα μαγικά ραβδιά;

Για μισό λεπτό όμως. Να σταματήσω τώρα με το υφάκι και την ειρωνεία. Το θέμα λέει, είναι πως δεν παίζει έτσι όπως προστάζει η φιλοσοφία της Barcelona. Γιατί ας πούμε η Barcelona πάντα έπαιζε όπως στα χρόνια του Guardiola (αυτό εννοούν φιλοσοφία της Barcelona). Είτε ήταν στον πάγκο ο Herrera, είτε o Venables, είτε o Michels, είτε ο Cruyff, είτε άλλαζε προπονητή κάθε 6μηνο, είτε είχε τα ηνία ο Rijkaard. Ο Guardiola δεν έκανε ποτέ καμία αλλαγή, τίποτα διαφορετικό.

Ο Vilanova πέρυσι δεν προσπάθησε να πάει σε πιο άμεσο παιχνίδι. Όχι σας λέω, δεν έγιναν ποτέ αυτά. Το 4-2-4 το φαντάστηκα. Το ίδιο και κάτι παιχνίδια που έληγαν 5-4 και 3-2. Και κάτι συζητήσεις ότι η ομάδα αφήνει λίγο τη λογική του Xavi και πλησιάζει τη λογική του Cesc. Κι άλλα πράγματα φαντάστηκα. Ας πούμε ότι ούρλιαζαν πολλοί για να αλλάξει η Barcelona. Να μην κουράζει λέει την μπάλα πολύ, να κάνει κανένα σουτ, να τρέξει στην αντεπίθεση, να κάνει καμιά μεγάλη μπαλιά, καμιά σέντρα.

Τα στρατόπεδα και η φιλοσοφία

Ας αφήσουμε τα εφέ, να πούμε δύο απλά πραγματάκια. Ο Martino δεν έχει φίλους στη Βαρκελώνη. Δεν είναι της οικογένειας. Μιας οικογένειας που έχει στο DNA των αλληλοσπαραγμό, που έχει πολλά αντίπαλα στρατόπεδα, που καθένας εξυπηρετεί τη δική του πολιτική, τα προσωπικά του συμφέροντα. Εδώ τα έχουν βάλει με τον Cruyff και τον Guardiola, τον Martino θα αφήσουν; Ο οποίος Tata και μια χαρά τύπος είναι και ικανός προπονητής. Ο άνθρωπος όμως έχει μπλέξει στη ζούγκλα και τον καλούν να λύσει χρόνια προβλήματα που δημιούργησαν άλλοι. Και πρέπει να τους ικανοποιήσει όλους.

Και παρένθεση εδώ για να γελάσω λίγο με όλα αυτά τα σχόλια του τύπου «κι εγώ να ήμουν προπονητής στην Barcelona, συνέχεια κούπες θα έπαιρνα». Εντάξει, προφανώς πολλοί δε γνωρίζουν τι συμβαίνει στη Βαρκελώνη. Προσωπικά συνυπολογίζοντας και το περιβάλλον της ομάδας, θεωρώ πως δεν υπάρχει πιο δύσκολη αποστολή για έναν προπονητή από το αναλάβει την Barcelona.

Επιστρέφω στον Martino και στο θέμα «προδίδει τις αξίες της ομάδας». Το είπα και πιο πάνω ότι ο Vilanova πέρυσι επιχείρησε αρκετά παρόμοια πράγματα στο πρώτο μισό της σεζόν. Φέτος κάποιοι βλέπουν σαρωτικές αλλαγές, πέρυσι που οι αλλαγές ήταν πιο έντονες είχαν τυφλωθεί μάλλον. Τέλος πάντων. Ο Tata έχει καταλάβει πως η ομάδα είναι προβληματική και προσπαθεί να την προστατέψει. Πολλές ραγδαίες αλλαγές και τα σχετικά δεν υπάρχουν, παρά μόνο στη φαντασία κάποιων. Μία βασική διαφοροποίηση υπάρχει κι έχει να κάνει με την προσπάθεια της Barcelona να παίξει πιο μαζεμένα. Και τέλος. Ουσιαστικά αυτό είναι όλο. Συν ότι παίζει σε χαμηλότερη ταχύτητα.

Η ομάδα δεν μπορεί να πιέσει όπως πίεζε κάποτε. Δεν έχει βαθύ ρόστερ, έχει παίκτες φορτωμένους (Xavi, Puyol, Valdes, Iniesta είναι στην πρώτη 5άδα των παικτών της Barcelona με τις περισσότερες συμμετοχές στην ιστορία της, ο Messi θέλει άλλα 6 ματς για να μπει στη 10άδα και ο 25χρονοςBusquets έχει 254 ματς σε 5 χρόνια και 3 μήνες) και εδώ και μήνες δεν έχει δουλέψει σωστά και χωρίς πολλά προβλήματα. Σημείωση: ο Martino από τη στιγμή που ανέλαβε έχει κάνει προπόνηση με πλήρη ομάδα 12 μέρες.

Όταν λοιπόν δεν μπορείς να πιέσεις σωστά και η άμυνά σου είναι προβληματική θα κάτσεις πιο πίσω. Θα κατεβάσεις την άμυνα πιο χαμηλά. Και όταν κατεβάσεις την άμυνα πιο χαμηλά, είναι πιο δύσκολο να παίξεις πάρα πολύ με κοντινές πάσες. Γιατί για να το καταφέρεις αυτό θα πρέπει η ομάδα να ανέβει για να είναι οι γραμμές κοντά. Αν το κάνεις, θα το κάνεις άσχημα. Ή θα το κάνεις απλά κρατώντας την μπάλα, χωρίς ουσιαστικά να επιτίθεσαι. Η Barcelona δεν μπορεί να είναι συνέχεια ψηλά γιατί εκτός από προβληματικό πρέσινγκ, έχει και προβληματική άμυνα και χαφ που δεν καλύπτουν γρήγορα πολλούς χώρους.

Όταν λοιπόν ισχύουν όλα αυτά, ναι, θα κάνεις και περισσότερες μακρινές πάσες και θα προσπαθήσεις να χτυπήσεις στην αντεπίθεση γρήγορα. Αυτό δε σημαίνει πως η Barcelona δίνει την μπάλα στον αντίπαλο ή ότι παίζει με καμινάδες. Ομέσος όρος κατοχής της είναι περίπου 3% μικρότερος από ό,τι ήταν τα προηγούμενα χρόνια. Το ποσοστό επιτυχημένων πασών στα ίδια επίπεδα με τις προηγούμενες σεζόν. Μάλιστα είναι υψηλότερος ο μέσος όρος της συγκριτικά με την περίοδο 2009-2010.

Ημίμετρα

Το θέμα είναι πως η Barcelona με το ρόστερ που έχει δεν μπορεί ούτε να εφαρμόσει σωστά αυτές τις μικρές αλλαγές, ούτε να παίξει όπως ακριβώς έπαιζε όταν κυριαρχούσε. Ο Martino είναι ρεαλιστής και ξέρει την κατάσταση που αντιμετωπίζει. Είναι όμως εγκλωβισμένος, δέχεται πυρά από παντού και πρέπει να ικανοποιήσει τους πάντες. Τα θέλω του κοντράρονται με τα πρέπει. Αν προσπαθήσει να αλλάξει πραγματικά πολλά πράγματα, ξέρει πως θα είναι μόνος του και θα τον τελειώσουν. Οπότε προσπαθεί να προστατέψει την ομάδα και να βγάλει τη σεζόν αξιοπρεπώς μέχρι να έρθει το καλοκαίρι. Πιθανότατα θα έπρεπε/πρέπει να πορευτεί μόνο τα πιστεύω του, αλλά μην ξεχνάμε πως δε μιλάμε για ένα μεγάλο όνομα και μια πολύ ισχυρή προσωπικότητα, ενώ και η ομάδα που έχει είναι προβληματική.

Άρα οι αλλαγές πρέπει να γίνουν από ψηλά πρώτα. Οι Blaugrana πρέπει να καταλάβουν τι χρονιά έχουμε. Και μετά να ξεκαθαρίσουν πώς θέλουν να πορευτούν. Έτσι όπως είναι τώρα δεν μπορούν ούτε να αλλάξουν, ούτε να κάνουν ό,τι έκαναν κάποτε. Κάποιος φίλος στο twitter το τοποθέτησε εξαιρετικά μιλώντας για τον Xavi: «όταν ο Xavi παίζει, νομίζω ότι δεν πρέπει να παίζει. Όταν όμως δεν παίζει, είναι φανερή η απουσία του». Και στην περίπτωση τουXavi, αλλά και σε αυτές μερικών ακόμα βασικών παικτών υπάρχει ένα σημαντικό πρόβλημα: όσο μεγαλώνουν πρέπει να παίζουν όλο και περισσότερο, είναι όλο και πιο αναντικατάστατοι. Όχι επειδή απαραίτητα παραμένουν στο ίδιο υψηλό επίπεδο, αλλά επειδή η ομάδα δε φρόντισε να τους προστατέψει και δεν προνόησε για τη διάδοχη κατάσταση. Το να χρησιμοποιεί για παράδειγμα ο Martino τους Xavi, Iniesta, Cesc μαζί/συνέχεια είναι πιθανότατα λάθος. Το να βάλει τον Song και τον Sergio Roberto είναι πάλι λάθος. Οπότε τι λέγαμε παραπάνω; Παίζει συντηρητικά ή/και πάει στα ας πούμε σίγουρα. Πάλι το αποτέλεσμα είναι προβληματικό.

Ώρα για δράση

Και θα συνεχίσει να είναι. Μέχρι να γίνει κανονική προετοιμασία, ξεκαθάρισμα και η διοίκηση επιτέλους να βοηθήσει την ομάδα. Δε μιλάμε για ίδια κατάσταση όπως με τους Deco, Eto’ο Ronaldinho, αλλά πρέπει να σπάσουν αυγά. Να ληφθούν δύσκολες αποφάσεις. Με ημίμετρα δε γίνεται να αντιστραφεί μια κατάσταση που αναπτύχθηκε εδώ και χρόνια. Σε κάθε περίπτωση πολλοί από τους παίκτες που βρίσκονται τώρα στο ρόστερ της Barcelona έγραψαν μερικές από τις πιο σημαντικές σελίδες στην ιστορία του συλλόγου.

Δε λέω πως και οι ίδιοι δεν έκαναν λάθη, αλλά δεν οδηγούν αυτοί το καράβι και σίγουρα αξίζουν περισσότερη βοήθεια-προστασία από τη διοίκησή τους. Μέχρι να συμβεί αυτό, θα απαξιώνονται παίκτες θα ακούμε και θα διαβάζουμε για άσχετους προπονητές και για προσβολή στην ιστορία της ομάδας. Μιας ομάδας που θα έχει τα πάνω της και τα κάτω της με τον κίνδυνο να μη φτάνει συχνά ψηλά. Δε μου αρέσει η καταστροφολογία και η κατάσταση είναι αναστρέψιμη, αλλά αυτό το λέμε εδώ και δύο χρόνια και αλλαγή δε βλέπουμε.

Δε διαλύεται η Barcelona, αλλά αφήνει τα πράγματα στη μοίρα τους εδώ και καιρό. Ακόμα κι αν πάρει πάλι το πρωτάθλημα, πρέπει να αναλάβει δράση, όχι απλά να κάθεται και να βλέπει τα πράγματα να συμβαίνουν. Γιατί η ποιότητα των παικτών και η μεγαλύτερη δυναμική που έχει αποκτήσει η ομάδα δε θα είναι πάντα αρκετά και μια μέρα θα ξυπνήσει απότομα, αλλά θα είναι αργά.



πηγη:24sport.gr